De historiek

De prehistorie

De geschiedenis van Singhet Vro start in feite op een dubbel spoor. Enerzijds waren er de “Zingende Moeders”, die het gat in het Desselgemse zangleven wilden opvullen. Anderzijds was er Herman Van Houcke, die in de gemeentelijke jongensschool inspanningen deed om kinderen te leren samenzingen.

Op het kerstfeest van KWB en KAV in 1969 zongen een tiental KAV-vrouwen liedjes als “Sarie Marijs”, “Reuzegom”, “De Karekiet”, enz. Nelly Deboiserie sloeg de maat en Trees Himpe begeleidde aan de piano. Het groepje noemde zichzelf de “‘Zingende Moeders”, maar ze beschouwden zich toen echter nog niet als een heus koor. Het eerste optreden in de Desselgemse kerk op moederdag 1970 zorgde pas voor de officiële doorbraak. De reacties bij de aanwezigen waren heel lovend en zo was het Desselgems vrouwenkoor een feit. Het groepje groeide in aantal en elke week werd er geoefend (“en ook veel gebabbeld en soms een beetje geroddeld natuurlijk”). Tijdens de pauze was er altijd wel tijd voor een versnapering zoals een appeltje, een frisco of een stuk taart. Het koor stelde zich open voor iedereen en een repertorium van frisse Vlaamse liederen werd uitgevoerd bij feesten van BGJG, gepensioneerden, KVG, enz.

Het allereerste optreden in de kerk van Desselgem

Een echt koor

Om op muzikaal vlak hogerop te geraken, werd er uitgekeken naar een echte dirigent. In 1972, voor een feest ter ere van zuster Lucienne Harinck werd het dirigeerstokje in handen gegeven van Herman Van Houcke, onderwijzer in de jongensschool en toezichter van de Desselgemse muziekschool. Tegen de begrafenis van pastoor Martens was Herman de vaste dirigent. Hij was het ook die de nieuwe naam “Vreugdekoor” voorstelde: “samen musiceren brengt vreugde”. Op dat moment kreeg de dirigent ook de volledige verantwoordelijkheid tijdens de repetities. Dat dit voor de pioniers soms moeilijk was, lezen wij in een toespraak van Trees Himpe: “Vanaf nu heeft Herman onze zang helemaal in handen… En vergeef het ons als Nelly en ikzelf ons naar uw gedacht nog teveel willen moeien… ’t is soms sterker dan onszelf…” Even terzijde: enige gelijkenis met het huidige koor berust op louter toeval…

Van een bestuur was toen nog niet echt sprake. Herman was dirigent, voorzitter en secretaris tegelijk. De huiskamer van Nelly werd al gauw te klein en het koor kreeg van de gemeente een klaslokaal in de jongensschool ter beschikking. In 1977 werd de leiding voorlopig overgedragen aan koorlid Agnes Lecoutere, zelf leidster van een kinderkoor in Wervik. Een jaar eerder werd het “jute-kleed met zonnester en solsleutel” ingeruild voor een echt uniform; zwarte rok en witte blouse.

De mannen

In het jaar 1980 vonden een paar zanglustige mannen dat vierstemmig nog mooier zou klinken dan twee- of driestemmig. Ze kregen hun kans, maar Agnes zag het dirigeren van mannen niet zo zitten. Herman Van Houcke werd opnieuw aangezocht “voor één jaar” om de mannen te leren zingen. Het werden uiteindelijk twee jaren, waarbij het koor op een bepaald ogenblik naast 33 vrouwen ook 18 mannen telde. De eerste optredens in vierstemmige formatie werden genoteerd op Pasen 1980 en de week daarop Moederdag (de eerste traditie van het koor). Op 3 april 1981 werd de start gegeven van de tweede traditie: de kooravond. Onder de naam “Thrassinghem” werd toen het eerste avondvullend programma gegeven met een profaan repertorium.

De definitieve plooi

Toen Herman Van Houcke in 1982 niet de nodige tijd meer vond om de leiding van het koor op zich te nemen, werd beroep gedaan op Hilde Coorevits, pas afgestudeerd aan het Lemmensinstituut en dochter van medestichtster Nelly om het koor door de kinderziekten van het vierstemmig zingen te loodsen. Ondertussen had het koor de nieuwe naam “Singhet Vro” aangenomen. Het bestuur, dat met voorzitster Nelly Deboiserie nog altijd bestond uit een aantal vrouwen “van het eerste uur”, aangevuld met enkele werklustige mannen, vond in 1986 dat ze nodig aan verjonging toe waren. Een nieuw bestuur werd opgericht met als voorzitter Geert Anckaert.

In 1987 werd gestart met een derde traditie: het kerstconcert, dat jaarlijks georganiseerd wordt in de kerk van Desselgem.

Hilde dirigeert het koor tot begin 2001, maar moest wegens een te drukke agenda het dirigeerstokje doorgeven aan Dieter Staelens die het koor tussen januari 2001 en mei 2002 op een nog hoger muzikaal niveau bracht. Ondertussen was er een nieuw bestuur opgericht met als kersverse voorzitter Steef Coorevits. Het uniform werd opnieuw aangepast. Zowel voor de mannen als voor de vrouwen werd zwart de hoofdkleur, met een rood accent.

Jammer genoeg moest ook Dieter wegens te drukke professionele activiteiten en ook omwille van de grote afstand tussen zijn woonplaats (Leuven) en Desselgem het dirigeerstokje afgeven. Gelukkig vonden we vlug een nieuwe, jonge dirigent en organist in de persoon van Nico Ronsse. Hij zou het koor dirigeren vanaf mei 2002. In 2014 moest Nico er wegens “te druk” ook mee stoppen en mochten we opnieuw op zoek naar een dirigent. Hilde hielp ons tijden de tussenperiode uit de nood en was opnieuw dirigent tot september 2015. Uit de vele kandidaten, die de revue passeerden, sprong er eentje uit, namelijk Joren Stoffels. Hij werd bereid gevonden iedere woensdagavond het beste van zichzelf te geven om het koor te dirigeren.

De moeilijke jaren

Het begin van deze eeuw leek een keerpunt te worden voor het koor. Het ledenaantal verminderde jaar na jaar. De “Zingende Moeders” van het eerste uur hadden het koor verlaten en ook later aangesloten leden werden stilaan wat ouder, zodat er ieder jaar wel een paar afhaakten. Nieuwe leden aantrekken bleek niet zo eenvoudig. Ondertussen waren er in Desselgem vier koren ontstaan, met naast Singhet Vro het Klein Koor (het latere Qui Vive), het Jeugdkoor (het latere Sjoklamuze) en het Kinderkoor (het latere Muzquito), weliswaar elk met hun eigen doelgroep maar toch ook een beetje vissend in eenzelfde vijver. Bovendien was het “koorzingen” bijlange niet zo populair meer als in de beginjaren. Voor de jeugd waren er nu veel meer mogelijkheden om zich te ontspannen dan in den beginne, zodat het moeilijk bleek om jonge leden aan te werven. Een aantal wervingsacties werd ondernomen, één in 2006 en een grootscheepse actie van huis tot huis in 2010, met wisselend succes. Het aantal leden kon gelukkig op peil (ongeveer 20) gehouden worden.

Ook financieel waren het moeilijke tijden. Het koor trad ook al eens op een andere, te betalen lokatie op, verplaatsingsvergoedingen o.a. voor de dirigent, maar ook voor begeleidingsgroepen moesten betaald worden, enz.. Vanaf 2009 tot begin 2012 kwam daar nog de sluiting van de kerk in Desselgem bij (wegens dringende verbouwingen en schilderwerken), waardoor we minder uitvoeringen konden brengen en dus minder inkomsten hadden. Maar moeilijk gaat ook. Dankzij de inzet van alle leden hebben wij ook deze klip weten te omzeilen. Vóór ieder groot evenement dat het koor organiseert, doen we een sponsoractie bij de Desselgemse zelfstandigen. Vanaf 2005 doen we mee aan “Straete Kermis”, waarbij we jaarlijks onze, ondertussen vermaarde oliebollen verkopen (de vierde traditie). In 2010 en 2011 werden zelfs bierpakketjes van deur tot deur verkocht om toch maar te kunnen overleven. Op die manier is het koor financieel gezond kunnen blijven en kunnen we onze leden voor een zeer schappelijke prijs jaarlijks zelfs een koorfeestje aanbieden (de vijfde traditie).

Onze jaarlijkse oliebollenbak tijdens “Straete Kermis”

Ondertussen is er sedert 2006 nog een zesde traditie bijgekomen, namelijk onze jaarlijkse deelname aan de quiz “De Slimste Vereniging van Desselgem”, waarbij we ieder jaar meer dan behoorlijk scoren, met als hoogtepunt een 2de plaats in 2018.

De uitvoeringen

Gedurende deze lange periode zijn er uiteraard diverse uitvoeringen geweest, teveel om allemaal op te noemen. Vooreerst waren er de opluisteringen van de belangrijkste hoogdagen (Kerstmis, Pasen, Allerheiligen en tot 2004 ook Moederdag). Verder waren er de jaarlijkse deelnames aan de Kooravond en het Kerstconcert. Daarnaast zijn er de vele kleinere uitvoeringen buitenshuis (Koksijde, Moregem, Brussel, Harelbeke, Stasegem, …). Ook waren er een aantal zeer gesmaakte aperitiefconcerten, met als voornaamste:

• Eurovision in 2006
• Visschrikkelconcert (29-02-2008)
• Singhet Rood (14-02-2010)

In 2015 was er de opluistering van de T.V.-mis in de kerk van Desselgem.

In de zomer van 2017 was er het zeer gewaardeerde openluchtconcert in de Mote te Desselgem (‘Singhet Groen”).

“Singhet Groen” optreden in park “De Mote” met stralend weer

Samen met andere koren hebben we ook een aantal zeer mooie uitvoeringen kunnen brengen:

• Gospelavond samen met Lia Guilmore en diverse andere koren in de kerk van Kuurne in 2005.
• Gospelavond met verschillende koren van Waregem in de kerk van Beveren-Leie in 2006.
• 4 gospelconcerten in Sint-Niklaas, Tielt, Waregem en Harelbeke samen met de koren uit deze verschillende gemeenten in 2010
• 3 concerten in Wielsbeke, Brakel en Desselgem, met vooral populaire liederen, samen met het koor JMA uit Wielsbeke en een orkest uit Brakel in 2013.
• 4 vredesconcerten in Egem, Tielt, Beveren-Leie en Zwevegem, met o.a. “The armed man, a mass of peace” van K. Jenkins, samen met een koor uit Egem en Tielt en een orkest uit Tielt.

Een van de 4 vredesconcerten in de kerk van “Beveren-Leie”

Het huidige koor

Momenteel zijn we met een 25-tal zangers en zangeressen. De laatste jaren is het koor flink aangegroeid, vooral dankzij een aantal nieuwe leden uit Waregem, Wielsbeke en Harelbeke. De huidige dirigent is Joren Stoffels. Hij zorgt er voor dat we het repertoire voor de diverse uitvoeringen onder de knie krijgen. Zijn lievelingswoord is “Tope”. Dat is Westvlaams voor “samen” en dat is wat we betrachten: samen muziek maken en samen zingen, wat niet altijd even gemakkelijk is, maar beetje bij beetje slagen we daar wel in. De repetities vinden plaats in de Mote te Desselgem, iedere woensdgavond van 20 uur tot 21.30 uur, van september tot eind juni.